Tea Party: Thee misschien, maar een feest is het zeker niet

Nee, dit gaat niet over Alice In Wonderland, hoewel er wel overeenkomsten te vinden zijn en dan met name wat betreft het hoge freakshow-gehalte. Want, hoewel het Tea Party gezelschap dat in politiek Amerika zijn opmars maakt, doet vermoeden een doorsnee groep blanke zuurpruimen van middelbare leeftijd te zijn, die bij elkaar komen om met een pruillip te jengelen over het feit dat ze belasting moeten betalen en dat die duivelse regering zich teveel met hun leven bemoeit, onderwijl knabbelend op petit fourtjes en -hoe kan het ook anders- liters thee naar binnen gietend, blijkt snel dat het woord doorsnee hier in ieder geval niet van toepassing is.

Het ging al mis bij het eerste Tea Party lid dat ik op televisie zag: Een man met een domme grijns en een piratenhoed op zijn hoofd, die probeerde te illustreren wat er mis is met het beleid in de Verenigde Staten aan de hand van het geniale voorbeeld dat hij zijn sabel niet mee naar binnen had mogen nemen in een overheidsgebouw. En dat *intens verongelijkte blik in de camera* terwijl in het tweede amendement van de grondwet staat dat men wapens mag dragen...!

Na het zien van het duizelingwekkende betoog van deze piraat dacht ik nog in al mijn naïviteit net de nar van de Tea Party te hebben getroffen. Het tegendeel bleek waar.

Na wat te hebben gegoogled -zoals dat een rechtgeaard persoon van mijn generatie betaamt- stuitte ik al snel op andere clowneske personages die een belangrijke rol vervullen binnen deze beweging. Zo is daar Carl Paladino, die gouverneur van New York wil worden en tijdens speeches als een neanderthaler met honkbalknuppels zwaait om zijn woorden kracht bij te zetten, maar cijfer ook Christine O'Donnell niet weg, die onlangs succes heeft geboekt in Delaware en in interviews uitwijdt over haar vroegere omgang met heksen en haar date met één van die heksen bij een bloederig satanisch altaar. Overigens is ze van mening -dat dan weer wel- dat Halloween per direct verbannen zou moeten worden, omdat het een heidens feest is. Nu is er natuurlijk ook niets zo bedreigend als mensen die zich verkleden als heks maar het niet zijn. Nee, de nepneus, nepwrat en puntmuts dragende personen onder ons hoeven niet op een date met mevrouw O'Donnell te rekenen. Pas als je bent aangesloten bij een heuse coven en bij volle maan een rat offert op een satanisch altaar, terwijl je oude spreuken murmelt en hysterisch kruiden in het rond gooit, maak je een goede kans het hart van deze dame te veroveren.

Als je dan ook nog bedenkt dat het boegbeeld van de Tea Party Movement Sarah Palin is (need I say more) en het ernaar uitziet dat deze beweging met rasse schreden aan populariteit wint in de Verenigde Staten rest mij slecht de volgende reactie:

Driewerf Hoera.

Nee, doe mij dan toch maar liever een blowende rups, een grijnzende kat en een konijn dat je feliciteert met je onjaardag, thee inschenkt in halve kopjes en blijft vragen of je een plekje opschuift. Natuurlijk heb je liever ook niet dat die een land regeren, maar daar valt dan tenminste nog om te lachen.