Handleiding voor de all-inclusive vakantie

Eén keer heb ik mij laten verleiden tot het boeken van een all-inclusive vakantie naar Egypte. Ik had niet bedacht dat het zijn van een 'all inclusive-er' een rol is die voorbereiding behoeft, maar bij aankomst kwam ik er vrijwel direct achter wat een groentje ik was op dit gebied. Je zou zeggen, wat kan er nou simpeler en zorgelozer zijn dan lekker je gang gaan in een zonovergoten oord waar je struikelt over de palmbomen, terwijl de plastic band die aan je arm pronkt deuren opent die je niet voor mogelijk had gehouden, maar dan ben je duidelijk niet op de hoogte van alle (stilzwijgende) regels die er heersen op zo'n all inclusive resort, waar iedereen zich ook nog eens angstvallig aan houdt.

Ik beging al meteen de grote fout om als één van die zeldzame fanatiekelingen, behalve aan het zwembad te liggen en met mijn gifgroene all inclusive bandje aan één stuk door eten en drinken te bestellen (omdat het kan), deel te nemen aan een excursie naar de piramiden van Gizeh in Caïro. Als ik had gedacht op enig begrip, of wellicht op gelijkgestemden, te stuiten dan had ik het goed mis. Nee, aan deze piramiden werd door mijn gebruinde en met gouden kettingen behangen mede resort gangers liefkozend gerefereerd als 'die hopen steen' en schijnbaar is het not done om de moeite te nemen deze steenophopingen uit de prehistorie een blik waardig te gunnen tijdens een bezoek aan Egypte.

Een snorkel tripje is al op het randje. Eigenlijk ben je dan al een beetje de uitslover van het resort, maar als je piramiden gaat bezichtigen of andere stoffige culturele uitstapjes maakt waarvoor je van het resort af moet, kun je er vanuit gaan een horde snerende opmerkingen in ontvangst te mogen nemen. Zulke activiteiten worden namelijk gezien als buitensporige inspanning en dat is op een vakantie als deze niet algemeen geaccepteerd.

Nu wil ik het niet erger laten lijken dan het is; heus niet alle inspanning is uit den boze. Er is wel degelijk een gering aantal activiteiten die mogen, of eigenlijk moeten, worden ondernomen. Onder de (limitatieve) lijst met alom geaccepteerde inspanningen op een all inclusive vakantie vallen, zo heb ik geleerd, het lopen naar een bar of andere eetgelegenheid om eten of drinken te bestellen waar niet extra voor betaald hoeft te worden, het 's nachts naar het zwembad sluipen om je handdoek alvast op een gunstig gelegen bedje te leggen, het stiekem 's morgens heel vroeg verwijderen van de handdoek die 's nachts door iemand op een bedje is gelegd om vervolgens je eigen handdoek ervoor in de plaats te leggen, het bij het buffet zo onopvallend mogelijk volladen van een tas met eten voor de rest van de dag ondanks dat je op elk moment eten kunt halen bij de bar, het van je rug naar je buik en weer terug draaien als je ligt te zonnen op het bedje dat je eerder op slinkse wijze hebt bemachtigd en tenslotte het inkopen van afzichtelijke, kitscherige souvenirs bij het winkeltje van het resort, na te hebben afgedongen tot je erbij neerviel.

(Natuurlijk is het mogelijk om souvenirs aan te schaffen bij winkels buiten het resort, maar dit valt onder geen beding onder de lijst met alom geaccepteerde activiteiten, hoe dichtbij het resort deze winkels zich ook bevinden. Wees dus voorbereid op scheve blikken als je hier toch aan begint.)

Tevens frowned upon is het onnodig uitgeven van extra geld. Je dient niet meer dan één Egyptische pond aan fooi te geven. Hier liggen verschillende redeneringen aan ten grondslag, maar de belangrijkste is dat ze daar toch niets gewend zijn en dus al in polonaise door het resort trekken als je ze een paar centen in hun knuistje drukt. Een ander veel voorkomend argument is gebaseerd op de vergelijking met het bijvoederen van vogels in de zomer: Ze worden afhankelijk, gaan niet meer zelfstandig op jacht en blijven terugkomen.

Het komt erop neer dat, als je ze de eerste avond één Egyptische pond toestopt, je de rest van de week mag verwachten dat ze je allerlei privileges verlenen; je mag chocolaatjes op je kussen verwachten, je mag verwachten dat je handdoeken in kunstzinnige vormen op je bed zijn gedrapeerd, je mag verwachten dat ze je koffers van hot naar her slepen ongeacht het gewicht van de koffers of de temperatuur en je mag verwachten dat ze midden in de nacht acuut paraat staan om een kakkerlak uit je kamer te verwijderen. Je had namelijk al betaald voor allesomvattend comfort en uit de goedheid van je hart heb je wat extra's geschonken. Eigenlijk ben je de Barmhartige Samaritaan himself als je er goed over nadenkt.

Als je je aan bovenstaande regels houdt en je hebt toch nog het gevoel een vreemde eend in de bijt te zijn, dan volgen hier nog wat tips die gegarandeerd tot succesvolle vermenging leiden;

Allereerst is daar natuurlijk het aanschaffen van een gouden ketting met je naam, maar als je het kosteloos wilt houden kun je altijd nog minstens één keer met luide stem klagen over 'dat gemekker dat uit die moskee komt'. Hiervoor is het van ondergeschikt belang of zich daadwerkelijk een moskee op gehoorafstand bevindt. Ook het op hoge poten eisen van iets dat ontbreekt bij het zeer uitgebreide buffet, maar waar jij nou net even niet zonder kunt is een goede manier om zo min mogelijk op te vallen tussen de andere resort gangers. Tenslotte is het maken van grappen over het al dan niet inruilen van reisgenoten voor een kameel altijd een prima ijsbreker. Hierbij geldt de kracht van herhaling. Je kunt deze grap niet vaak genoeg in verschillende variaties in het gesprek terug laten keren. Na toepassing van deze laatste - en ik mag wel zeggen, gouden- tip word je wellicht zelfs uitgenodigd voor een avondje kaarten in de gezamenlijke ruimte van het resort waar de Ali Baba Sphynx Band iedere avond een virtuoos optreden weggeeft en waarvan de hele groep de fuifnummers Rub My Magic Lamp en What Did You Do To My Camel na een paar breezers al hossend mee blèrt.

Mocht je all inclusive vakantie dan nog geen succes worden dan weet ik het ook niet meer.