De onooglijke prins op het meelijwekkende witte paard

Stel, je gaat naar een psycholoog omdat je trauma hebt opgelopen in je jeugd en je loopt na een aantal sessies, waarin duidelijk is geworden dat de psycholoog eigenlijk zelf een onverwerkt trauma heeft maar er ondanks dat van overtuigd is dat hij jouw trauma wel kan behandelen, de praktijk uit met een trauma extra, dat je door deze zelfde psycholoog is aangepraat. Er zijn niet veel manieren waarop je hieruit kunt concluderen dat dit een goede psycholoog is. Weinig mensen zullen zeggen: "Bofkont! Ben jij mooi even een traumaatje rijker. Die psycholoog van jou, die kan er wat van!"

Waarom is dit nu dan juist precies wat er wel gebeurt als 'stylegoeroe' Bastiaan van Schaik, die er regelmatig zelf uitziet als het resultaat van twee carnavalsbezoekers die zich hebben voortgeplant, zijn slachtoffers nog belachelijker gekleed wegstuurt dan ze in de eerste plaats bij hem kwamen?

Deze stylist, die last heeft van een chronisch rood aangelopen hoofd, even breed als lang is en de trotse eigenaar is van vettig blond haar tot op zijn schouders, kijkt afkeurend naar een saai gekleed meisje. Ze draagt een verwassen broek, een fleecevest en comfortabele schoenen. (Ai!)

Bastiaan zelf daarentegen gaat gekleed in een wijde broek en een diep uitgesneden shirt, beiden bestaand uit een heel spectrum van ondefinieerbare kleuren, waarbij bovendien verschillende soorten ruitjes quasi-nonchalant met elkaar zijn gecombineerd. De finishing touch is een sjaaltje dat de ene keer eens om zijn nek geknoopt is, een volgende keer dient om zijn vettige haar mee bij elkaar te binden en dan weer eens losjes om zijn enkel bungelt. Ondanks dat er geen zonnestraal te bekennen is, pronkt een enorme zonnebril met spiegelglazen op zijn neus. Heb je een goed beeld van het wanstaltige ensemble dat ik net beschreven heb?

Deze zelfde man -waarvan je, als je niet beter wist en een wilde gok zou moeten wagen aan de hand van het beschreven uiterlijk, zou vermoeden dat hij werkzaam is in de wereld van het circus- zegt op een overdreven belerende toon tegen het schuchtere meisje dat voor zijn neus staat: "Meid, dat kan ECHT niet wat je aan hebt. Die schoenen gaan meteen de prullenbak in hoor. En dat VEST...daar wil mijn hond nog niet mee gezien worden." Het lijkt wel alsof hij het als beledigend ervaart dat deze grijze muis, die comfort hoog in het vaandel heeft staan, in zijn gezichtsveld durft te verschijnen. Op arrogante toon vervolgt hij dat hij het meisje wel even op het goede pad zal helpen. Hij is haar reddende engel, haar onooglijke dikke prins op een wit paard waar ik bij voorbaat al medelijden mee heb.

En in plaats van te zeggen: " JIJ wilt MIJ helpen? Heb je gezien hoe onbeschrijfelijk vervreemdend je er zelf uitziet?!" lijkt ze zowaar blij te zijn met zijn aanbod. Hij is namelijk vast niet voor niets een bekende alom aanbeden stylegoeroe. Alles wat uit zijn handen komt is een toonbeeld van pure deskundigheid op het gebied van mode en stijl. BN'ers huppelen kirrend door zijn studio als Bastiaan ze weer voorzien heeft van een of andere hoofdtooi gemaakt van eikeldopjes. (Want: back to nature is weer helemaal hot dit najaar. Zorg vooral dat je tenminste één uit boomschors vervaardigde handtas in je kast hebt hangen. En meer van dat soort waanzinnige tips vliegen je om de oren)

"Hier, probeer deze legergroene legging met turquoise strepen eens met daarop dit gele giletje en deze lakleren stiletto's" (Je kunt als topstylist niet aankomen met kledingstukken die ' gewoon' rood of blauw zijn, ze moeten altijd kleuren hebben met een dubbele naam, zoals kobaltblauw, oud roze of mint groen.)

Totaal niet op haar gemak schuifelt het uitgedoste meisje onhandig op haar torenhoge hakken naar de spiegel, waar ze zich duidelijk rot schrikt van het resultaat, maar dat weet te verbergen door snel een geforceerde glimlach tevoorschijn te toveren. "Ja...jeetje, anders he?" stamelt ze.

Bastiaan werpt haar een medelijdende blik toe als het grote enthousiasme over haar nieuwe outfit dat hij met zoveel liefde bij elkaar heeft gezocht uitblijft en hij denkt waarschijnlijk iets in de trant van "Ach, het arme kind heeft ook geen idee waar ze het over heeft. Gewoon een kwestie van wennen" Dan blaat hij: "Echt een weeeeereld van verschil dit" Onderwijl dribbelt hij op zijn korte beentjes naarstig om het meisje heen om vanalles recht of juist scheef te trekken. Nu nog een leuk asymmetrisch kapsel en een lading make-up en het meisje is klaar om de rest van haar leven als modieuze vrouw door te brengen en bewonderd te worden om haar goede smaak. Een muurbloem is verwelkt en een diva is opgestaan.

Waar Bastiaan voor het gemak even aan voorbij gaat, is dat het meisje zich nog nooit
zo ongelukkig en bewust van zichzelf heeft gevoeld als na deze metamorfose. Ze was hoogstwaarschijnlijk best tevreden met haar comfortabele kleding waarmee ze opging in de massa. Bovendien is ze duidelijk niet erg overtuigd van het geweldigheidsgehalte van haar nieuw aangemeten, bombarische look. En terecht, want ze zag er dan misschien niet flitsend uit voordat ze Bastiaan van Schaik tegen het lijf liep, maar het woord fashion victim is na deze transformatie in ieder geval helemaal op zijn plek. En dat is toch niet het resultaat dat je mag verwachten als je door een stylist onder handen bent genomen.

De moraal van dit verhaal: De psycholoog uit mijn voorbeeld zou een eigen televisieprogramma behoren te krijgen en aanbeden moeten worden door kirrende BN'ers.