Het zat er al een tijdje aan te komen, maar de bom is ontploft. Met alle gevolgen van dien. Hij werd nog wel in de gaten gehouden sinds hij uit de psychiatrische inrichting was vertrokken. Vooral op evenementen hielden ze hem scherp in het vizier. Toch hebben ze het niet kunnen voorkomen. Er staan koppen in de krant: "De politie heeft gefaald"
Hoe het met de leden van het koninklijk huis gaat is onduidelijk. Zijn ze bekomen van alle consternatie? Kunnen zij nog rustig slapen 's nachts? Laten we hopen dat ze voldoende hulp krijgen bij het verwerkingsproces. Dat ze iemand hebben om mee te praten. Zo'n traumatische ervaring vergeet je namelijk niet zomaar. Dat wens je niemand toe.
Er wordt natuurlijk flink gespeculeerd. Zou hij het lang vantevoren hebben gepland? Wekenlang het terrein hebben geobserveerd waar het zou gaan gebeuren? Zou hij verwoed op zijn zolderkamertje plattegronden hebben zitten tekenen, brieven hebben geschreven voor zijn familie zodat ze begrip zouden hebben voor zijn daad?
Niemand uit de buurt had het achter hem gezocht. Hij was erg op zichzelf, dat wel. Maar als ze hem tegenkwamen zei hij altijd vriendelijk gedag. Hij had weleens boodschappen gedragen voor mevrouw Jansen van de hoek. Hij had weleens geld gegeven aan de kankerbestrijding.
Net als Koninginnedag zal nu ook Prinsjesdag nooit meer hetzelfde zijn. Elk jaar weer zal worden stil gestaan bij de gebeurtenissen van dit jaar. En iedere keer zullen ze zich afvragen: Wat ging er door hem heen toen hij die bewuste Prinsjesdag het waxinelichthoudertje richting de Gouden Koets slingerde?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten